Kapanıyor gıcırdayan pencere,

Ardından duvara kanat çırpıyor kırık kapı.

Rüzgâr eşlik ediyor düşlerine;

Fısıldıyor tüm kalp kırıklıklarını...

Anlamıyor, usulca soruyor pencere;

Ben neden varım?

İyileşmeyecekse kırık kanatlarım,

Kapanmayacaksa yaralarım...

Böyle mi devam edecekti sahiden?

Hep kalp kırıklıkları

Dinmeyen gözyaşları

Ve yitip gitmeyen umutsuzluk acısı...