GÜN FARK ETMEZ

Tarık ÜREN

Odamın tavanındaki örümcek;

Belki günlerdir,

Aynı örümceği izleyip duruyorum.

Sahiden de

              neydi bugün günlerden?

İnatla devam ettim düşünmeye.

Sonuç mu?

                Bilmiyorum işte…

Sanki sonsuz bir “şu an” ın içerisindeyim.

Günlerden bihaber ve sessiz bir oda,

İçerisinde ben ve bana ait olmayan hisler, 

Karşıda asılı rafta okumadığım kitaplar,

Tabii aralarında,

Asla bitirmediğim defterin yaprakları,

Rengi sarıdan hallice,

                  biraz da ruhu ilgiye muhtaç…

Saatlerce sayfaların tozunu soludum durdum.

Sahi ne de iyi geldi hapşırmalarım…

Yazdım

         yazdım 

                    yazdım…

Unuttuklarımı yazdım,

Yazdıklarımı unuttum.

Hâlâ sonsuz bir “şu an” da mıyım?

Eğer öyleyse günlerden de cuma olsun. 

Çocuklar tatilin mutluluğunu hissetsin.

Bu arada biri bana mı seslendi?

Eğer bir de beni sorduysa,

Bildiğim kadarıyla iyi gibiyim.

Odam ıssız; 

          gün fark etmez…