Belki de Hiç Doğmadan

T. Üren

Kendi ışığı sönmüş çoktan gözlerimin

Yalnız sokak lambasından kalan yansımalar

Doldurmuş yine odayı izinsiz

Işık loş, hayaller boş 

Her şey çok uzakta bir yıldız kadar 

Oysa yıldızlar bile kayıp bu gece

Yorganların ısıtamadığı bir titremeyle

Hiç olmadığı kadar soğuk bir gece

Dudaklar sus, eller buz

Unutulmuş, geriye atılan ne varsa

Umut, duvarın arka tarafında kalmış 

Işıksız, sessizliğe gömülü

Sokak lambası bile uğramamış bu kez

O duvar hiç yıkılmamış 

Umut sönüp gitmiş çoktan  

O hiç kaymayan yıldızla beraber

Dilek hakkı bile olmadan

Belki de hiç doğmadan...

                          Kayra Kıylıoğlu