KÂĞITTAN ÜMİTLER
Sen mahalleden geçerken
Çocuklar misket oynuyor
Bir çocuk hep kaybediyor
Ve sen güzel gülüyorsun
Gülüşünle canlanıyor sokak
O kaybeden çocukta çocukluğumu görüyorum
Ama
Senin o naçizane gülüşün
Atıyor beni derin dalgaların üzerine
Beni ne yaşatıyorsun
Ne de öldürüyorsun
Sen beni güldürüyorsun
Sen köşeyi dönünce
Sokağın feri sönüyor
Zaten artık çocuklar misket de oynamıyor
Bu sokaklarda seni bekleyeceğim
Uyusam dahi.
-Kerem AYYILDIZ
Yorumlar
Yorum Gönder