 |
| T.Üren |
KALMALAR...
Tüm kalmalar düşünce payına insanın
Nihayet dağların dilinden anlama bahşedilir insana
Sırtını görenler,
Gördükleri kadarını anlar
Gördükleri pay kadarını tartarlar kendi bozuk terazilerinde
Sana düşen tüm kalmaların payını
Dağların dilinden anlama bahşedilince insana
Griden düşen pay da eklenir, perçinlenir sırtına
Fısıltı kadar hükmü yok, etsen de itiraz
Bu düşen pay, griden çok benzer kömürün karasına
Bağrında zahter bitiren dağların
O boz,
O kuru,
O hoyrat eteklerindeki esintisi bir gece düşünce düşlerine
Bin damdan düşmek de bitirmeye yetmez artık düştüğün düşlerini
Sonra son bir pay daha eklenir, perçinlenir sırtına
Bilmediğin bir mevsimin tanıdık hüznüdür payına düşen
Nemli sonbahar yaprakları,
Buğulu dükkân camları
Düşünde de görsen
Tanıyamazsın artık
O kaçıncı sevgili?
Kaçıncı yüz?
Bin damdan düşmek de bitirmeye yetmez artık düştüğün düşlerini
Yorumlar
Yorum Gönder