İSTASYON

T. Üren

İSTASYON

Ateşim ben, demiştim sana.

Beni benden koru demiştim,

Beni senden...

Uzaklarından daha da öteye koyma demiştim:

Korkuyorum bir gün taş olmaktan.

Soğuk,

Öylece yerlerde ayağına takılmaktan...

Kordum,

Yuttum!

Alev alev yanan 

İçimde bir yerlerde

Aynı isminin yankısı gibi...

Tüm şiddetiyle kendini hissettiren şimdi.

Yanmak sevgilim.

Sevgilim...

Böyle söylemesi ne tuhaf.

Neyse, 

Yanmak diyorum...

İnanmak, sevmenin de üstünde bir yerlerdeydi.

Kırılıyorum o yerlerden.

Taştan ağır 

Ezen bir şeyler var şimdi midemde.

Hissediyor

Ve

Kıpırdayamıyorum.

Yan yana geçen trenler gibi

Kavuştuğumuz anlar

Ah ne kısa!

Ama ne muhteşemdi.

Kollarımda, sarar gibi seni

Anlayamazdım da ters yöne doğru gittiğini.

Ve istasyonlara o zamanlar

Bilmen için söylüyorum...

Gözüme 'son durak' diye bir yazı iliştiğini.

Ecem Fulya BAŞLAK