MAVİ

MAVİ

Gördüğümüze inanıp, işittiğimizi duyar olduk.

Dokunabildiğimizi sevip, ulaşamadığımıza tutsak olduk. 

Oysa bize, yaraların kabuk bağladığı öğretilmişti.

Zamanla geçer sandık her şeyi. 

İzah etmeye çalıştık çoğu zaman, yalnızlığın gizemini.

Çoğu zamanda yalnız kaldık, gizemli sanırken karşımızdakini.

Güneşe dokunmak istedik, tam da dünya üzerinden.

Dünya yakarken, güneş ısıttı içimizi.

Dünyadan uzaklaşmak için, denize bakmak yeterli miydi?

Yeniden kıyılar da yürüsek, sonsuzluğu keşfeder miydik?

Muhtemelen herkes kadar mutlu görüneceğiz.

Oysa, herkes gibi mutsuz öleceğiz.