 |
| T.Üren |
saydam damlalar akarken
kafamızın içine sinen
kitap kokusunda bulduk
hiçbir şey olamayışımızı
öyküler, şiirler okundu durdu
yağmur eşliğinde eski kütüphanelerde
aradık durduk bize ait olan hiçi
hiçbir şey bulamadık
olamadık bir şiir ya da kısa da olsa bir öykü
yağmur biter güneş çıkar dedik
arar dururuz yine
eski kütüphane koridorlarındaki kayıp hiçleri
tozlu raflar, el değmemiş kitaplar
sahi bakmadan nasıl anlaşılır hiç olan bir kitap?
ya da insanlar?
bilmiyoruz hiçliği
görmüyoruz hiç olan her şeyi
kitaplar dokunulmayı beklerken
saydam yağmur akıp gitmeye devam ederken
biz ise her gün biraz daha
her şeye rağmen
hiçleşirken..
.
YanıtlaSil