 |
| T.Üren |
Gecenin üzerime verdiği ağırlıktan
kurtulamıyorum,
İçini aydınlatmak için girdiğim karanlık
çok kasvetli,
Kış geceleri beni şakaklarımdan sarsıyor
anlıyorum sigaranın yoksul üstündeki
gücünü
hasırımı tanrı için yaktım
kaydettim hafızama çocuğu
yürüyorum alaza doğru ve beni kendine çekecek
güce karşıyım
prangalar korkutamaz beni
çünkü ben eğer bir kere görürsem seni
prangalara razıyım
affetmek ne kolay çocukları
halbuki berkitilmiş kışı biz geçirdik
sıcak çorba köyümüze uzak, köylüye de
biz anladık çocukluğumuzu,
yaşayamadığımızı!
gençliğimiz aynı yola yoldaş
ve kadınlarımız aynı kıt kelime üzerine kurulu,
çocuk ne pahasına olursa...
deliriyorum az kaldı ve ağlayamamak koyuyor bana
gökleri kucaklayamamak
aradık tanrıyı bir kış günü
bulamadık mevsimi değilmiş
Ah bir olsa dediydik, kardeşlerim
Kızılın gülence pembesi
dağıtırdık çocuklara sevgimizi
engelleri aşmak kolay
çocuklar için razıyız
yanmaya
doğmamış çocuğun kederi var üzerimde
sitemli benim gibi
kavuşamadığı için doğmadan
tanrıya...
Yorumlar
Yorum Gönder