FENERCİ

fotoğraf: Tarık ÜREN

I.

Her sabah aynı saatte uyanırdı

O sabah da öyle yaptı

Fenerci miydi aileden

Yoksa rüyası mı bu anlattığı

Maviyi görmeden sabahın o saati

İmkânı yok açılamaz gözleri

Kendine getirir belki

Rüzgârın dirisa etmesi

Güven verir ona

Hayalle gerçeğin birbirine girmesi

Göz göze geldiği canlılığı sorgulamaz bile

Öyle pek insan tanımaz

Bildiği tüm canlılık biraz martı biraz isparoz

Hoş, onları da ölü bulsun yeter ki

Canlı canlı tanışsalar daha mı iyi?

Korkar zaten gözlerini ona diktiler mi

Hemen çevirir dümeni, ölülere doğru viya!

Doğru tanıyın isterim onu,

Sessiz sakindir mesela…

Çok açılmaz bilmediği sulara

Birkaç kulaçtan uzaksa kıyılar ona

Dünyanın merkezindedir artık

Soluklanır, düşünür durur

Bazen balık tutar, yine kafası dağılmaz

Ne isparozun ne lidakinin…

Gözlerinin içine bakabilir

Derince bir nefes alıp da gözlerini kapatıverir

Artık, balıkların bile güldüğü

Sahih bir korkak gibidir.

Fenerci II için: https://aydugumu.blogspot.com/2020/05/fenerci-ii.html