FENERCİ II

Tarık ÜREN

II.

Her gün aynı saatte dönerdi

O gün de öyle yaptı.

Feneri, bir dost gibi sorgusuz, hazırlayıp sofrayı

Bir baba gibi tedirgin, yolunu mu gözlerdi…

Hava kararmaya yaklaştı mı, hemen orsa seyrederdi

Evinde -fenerinde-

Onu hiçbir şey beklemezdi, yıllardan beri.

Herkes gibi güvende hissedip kendini

Normalim, sanır böyle anlarda belki

Bir de gece oldu mu, değmeyin keyfine:

Çıkar fenerin balkonuna, hep aynı saatte

Işıkların gökte dans edişini izler,

Sulara bakan tüm fenerleri

O an karşısında değil, yanında hisseder

Göğün kırmızısı, beyazı, yeşili…

Bir ağızdan konuşur sanki,

Yalnız onunla. İşte, o anda

Gülümser. Yine, aynı saatte.

Fenerinden ayrılmadığı takdirde

Bilmediği kadar dostu olmuştur, bambaşka denizlerde

Ama o bilir, en sonunda birleşeceklerdir

Bazen gözlerini kapatmak bile yeterlidir

Rüzgâr nereye eserse

Dalgalar da bir güzel kıvrılınca

Durdurabilene aşk olsun

Ucu bucağı olmayan hayal gücünü

Şimdi o açana kadar gözlerini

Bilmediği denizlerde,

Belki bembeyaz subay üniformasıyla,

Beyaz bir güvercin gibi

Heyecanla süzülmektedir.

Fenerci I için: https://aydugumu.blogspot.com/2020/04/fenerci.html