 |
| fotoğraf: Tarık ÜREN |
Bir tren bekliyorsun elinde tuttuğun can kırıklarınla. Hiç varlığı olmayan bir trenin önüne atlıyorsun.
Sesim duyulsun diye fütursuzca bağıran çığlığıma gücüm yetmiyor mesela. Arzu’nun kölesiydik nefesin ta kendisiyken.
Benim tabutum neredeydi? Cinayet miydim? İşleyen ve işlenenen terazisinde
Katilin tam kaburga kenarına mı saklandı Tab!
Kundaklanmış bir çocuk sesi Ut! -Anlayamadım?
+UT (uç)
Tabut demek uçmak mıydı katiline? Seveceğimi bilseydim bu denli.. kulaklarımı koparırdım Ehram!
Bir adam bir kadının omzunda “Boynunda nefes almak nasıldır acaba” diye söylese, gülüşümü o tabuta gömdüm Ehram! Bir omuzda nefes almaya çalışarak arsızca.
O kadar uzaktan sarılıyorduk ki birbirimize kaybolacak diye korkuyordum.
Gondolda titredi mi ayakların, kahkaha attım ben. Düştün! Kalbin acıdı. Bir kalp nasıl sarılırdı Ehram?
Kimsenin bilmemesini istediğim katmanımın kapakları açıldı, oraya yerleşti. Ben biraz korktum Ehram!
Nefes alayım mı diye başlayan cümleler soluklanayımla bitermiş! Miş’li zamanda
Gözlerimin dolmasına sebebiyet veren, biriken hislerimin boğazımda kaldığı bir cümle oturmuş boğazıma..
Katilimi öldürmem gerekiyordu uçabilmek için.
Ona uçabilmek için onu öldürmem gerekiyordu! Ehram bu hikâye iyi bitmeyecek değil! Bu hikâye iyi bitmeyecekmiş!
Niye ayağım miş’li zamana takılı kaldı
Niye toprak attılar üstüme, ben böyle olsun istemedim şimdi bir algoritmaya döndüm... Bir algoritmaya döndüm!
••
Sena ALTIOK
Kalemine sağlık.
YanıtlaSil