 |
| T.Üren |
Uzaklaştıkça köyden ya da kentten ne kentli köylünün halinden anlar ne de köylü kentlinin. "Yurdumun insanı 40 dolarlık ayakkabıyı giymeyi hak ediyor." diyen patronlar merhamete gelir. Çarıkla kâğıt toplayan teyzelerse onlara imrenir.
Böyledir yaratılmaya çalışılan adalet. Bürokrasinin en üst yöneticisiyle toplumun en alt dilencisi aynı otobüse binmediği sürece hep adalet askıda kalacak.
Oysa ben sadece ekmek kalsın isterdim askıda o da yalnızca sokak hayvanlarına. İnsanlara, çok değil, 250 gram iyilik, yarım kilogram güven ve 1 kilogram da adalet verin, gerisi gelir. Siz kaz tüyü yataklarda yatarken kaldırım taşları mekânı olmuş insanlar var. Siz adını bile bilmediğimiz menülerden sipariş verirken soğanı kuru ekmeğin arasında bir öğününü geçirenler var.
Peki bu gerçekleri görebilecek hangi yönetim sistemi var?
Gördüğünde direkt müdahale edecek kaç tane vicdan var?
Zincir vuralım bu defa iyilik yaymak uğruna.
Zinciri kırma!
Yorumlar
Yorum Gönder