"Sen, sadece sen değilsin: Bensin, bendesin, benimsin!" RUMİ
Sevgili kendim,
Sona gelince başını hatırlıyormuş insan.
Bakma bunu en baştan yazdığıma.
Şu günlerde
Cümleleri virgülle ayırmıyorum mesela.
Hep bir bitme isteği
Hep bir bitirebilme...
Ruhundan üflediği ruh, aman tanrım!
Bak, ne kudretsiz kaldım.
Yanlış anlamalar
Doğru yanlışlamalar
Hepsi nasıl karıştı birbirine
Ve nasıl uzatıyorum
Tek cümlede söyleyebileceklerimi
Karışınca seninle böyle.
Bilmiyorum sevgili kendim,
Kendim dediğim yine sen misin?
Ben neredeyim?
Eğer biterse bu mektup erkenden
Ve kalırsa içimde söyleyemediklerim
Şuradan bileyim mi
Sen, bensen
Adın gibi bileceksin...
Zamanın içinde eritemediğini
Bak, yanarsın dedikleri
Yana yana
Yarasını içimde sakladım.
Fark ettim de
Üzerime giydiğim ne varsa
Üşümeyesin diye
İçim içim diye diye...
Sevgili vebalim,
Görünmeyenlerin kudretinde
Yan şimdi, ta şuramda yan.
Bu mektupta geçmez eline,
Çoktan unuttum ne dediğimi.
Başa dönelim!
Ecem Fulya BAŞLAK
Yorumlar
Yorum Gönder