 |
| T. Üren |
ben gittim ve başa dönmek istemem
bilesin
/keşke yaşanmasaydı o dönemeç
o soluk kesilmeseydi böyle/
bunu çok dedim ve şer kıpraştı bir kere
-zihni entrikâ
avuçları bir yığın plân da olsa-
acının renginden geri
şafakların renginden ileriye
seni sevmenin ne kadar öksüz ve yetim oluşunu
ve bir o kadar da yasaklı oluşunu
bir ben bilirdim sadece
bir de bembeyaz gökyüzü
oysa ensemde mavzer yatağı
gözümde bir diken
kalbimde bir yasak sevgi vardı
artık sen hesap et suçumu
Yorumlar
Yorum Gönder